pg td ms tgh iron baju ank dara
tiba2 teringat kisah sy dicaci
oleh cikgu kelas
hanya kerna baju sy yg renyuk 1000
langsung xbergosok
cikgu itu amatlah garang...nama En Abdul Wahab bin Hj Hood
maaf klu ada yg sedara mara dia ye
"adzlina! nape xgosok baju?"
"umah sy xde sterika cikgu"
"bohong. umah org PENAN pun ada sterika"
sgt hina rsnye
sampai ati cikgu ckp dkt sy camtu
membeza2kan sy dgn umah org penan
sumpah
umah sy mmg xde sterika ms sy kecik2
sbb sy ingat lg ayah dh bg sterika pd arwah tok endon
peti ais pun ayah bg pd arwah tok endon
ms kami nk pindah dr umah sewa ke kawasan umah SETINGGAN yg ayah beli
sebaik sahaja beliau dpt duit pampasan berhenti kerja
kenapa ayah bg sterika pd tok?
1. sbb umah tok ada pakcik2 n makcik2 yg masih skool (ayah sy ank no 2...dr 11 adik bradik)
2. sbb umah saya XDE LETRIK hu hu hu sampai le sy drjh 4
kami dpt bekalan letrik dr GENERATOR
yg dibayo bln2 dgn pak cik hassan, dr 6 ptg sampai kul 12mlm
klu pkai brg letrik lbh kose (WATT BESO) jek mulalah generator tu wat hal. bergelaplah kami utk beberapa hari sampai generator sihat balik.
buat h/work sume pkai lilin xpun pkai lampau pelita ayam
last2 ayah buat kan sy lampu guna bateri kete
sbb dia cian tgk sy buat keje skool bnyk
tp xdpt tgk dgn jelas
sbb lampu pelita manalah terang sgt...
jd jln penyelesaiannye utk menggosok baju:
sy akan pakat dgn jiran sy kak siti (ms tuh dia pun dh tingkatan brape ntah)
klu nk iron bj
kami iron sama2, xde la sama2 mcm yg u ol fk
lepas kak siti iron, dia akan panggil saya amik iron dr umah dia
n turn sy plak iron...
mesti korg fk eh ble plak men pinjam2
ble...sbb nih IRON KAYU ARANG
in fact
air pun kami amik dr umah org...salur getah paip yg panjang bergelimpangan di lorong2 rumah kawasan tmpt tinggal kami. kdg2 tgh tadah air, ada org cabut getah tu n tukar getam utk ke umah dia hu hu hu
umah sy tepi parit (tp nama SG SEBULONG) ye...
kami panggil parit
tp lebar macam longkang beso actually SG SEGGET di tepi jln WONG AH FOOK JB
seronok tau umah tepi parit nih
best sgt2
sbb air dlm parit tu ari2 tuka kaler...kejap ijau, kejap merah, kejap itam
sbb kilang kain dkt Kawasan Perindustrian Larkin akn buang lebihan air dye tu ke parit
kt parit tu gak ada bnyk ikan2 kecik yg ala2 ikan bilis
selalu gak ms kecik meraduk air parit yg kotor tu utk tangkap ikan
sbb ayah ada bela ikan toman
jd ikan2 kecik tu ditangkap utk bg ikan toman kami makan
klu ari ujan lagi best
sbb parit akan penuh air deras,
air tuka kale lagi
kali ni kale TEH TARIK....perghhhh
yg lagi dahsyat
bilik TERMENUNG (JAM***) kami
oleh kerana kami xde sistem pembentungan yg teratur
segala bahan buangan akan terus disalur ke dalam parit...
maka xheran la
segala SUBMARINES akan masuk balik ke dalam
melalui salur yang sama ke bilik termenung kami
n timbul2 le segala2nye di situ
msh segar dlm ingatan...
ha ha ha
mgkn bg korg jijik
bg sy
tu sume pengalaman yg bkn sume org dpt
paling best lg klu ujan lebat n parit penuh = BANJIR
masuk dlm umah
pe lagi....BEDEBUSHHHHHHHHH
kami berenang ala2 kuak rentang dlm umah dgn air banjir yg kale teh tarik itu
ms tuh tgh musim nurul huda abdullah n jeffry wong....
yg pasti submarines xde masuk dlm umah (kt bilik termenung jek)
he he he
sungguh indah kenangan itu
sy sgt rindu zmn kanak2
tp bile habis jek ujan
banjir dah surut
ayah tetap suruh kami pergi skool
hu hu hu
sedihnya dgr kisah adik nieh ... huhuh kenangan lama kan .. payah nak luper ..
ReplyDeletex per .. biarkan ia jadi kenangan .. sure adik masih teringat cikgu tuu sampai skrg kan .. heheheh anyway dia tetap cikgu kita :))
ye la kak ieda. di sebalik cacian dia, sy jd org skang nih. mulut dia mmg jahat, tp dia ngajo TIP TOP
ReplyDeletelin, sedih baca entry nie... huhu... tabah sungguh lin kecik2 lalui semua tu.. alhamdulillah lin berjaya skrg... ^-^
ReplyDeletedolu maser kecik2 kiter idup susah tapi skang Alhamdulillah kiter rase senangnyer dan kiter lebih menghargai idup kiter yg lepas tapi bebudak skang idup senang lenang dan tahu menghargai kesenangan yg derang ader...hermmmm
ReplyDeletesalam kenal kak..rase macam pestime sy singgah sini..
1st tima kak lin cerita psl sedih2 ni.....xpe kk..kesusahan mengajar kta menghargai apa yg kite ada skrg...kn??
ReplyDeleteselly: ms kecik mana la kite tau...kita xkan tanya nape umah kite xsama dgn org len, xtau pun apa itu tabah...
ReplyDeleteshi3la: slm kenal gak...ye lah rsnye 1st time awk tinggalkan komen kt blog sy yg xsemenggah ni
nurul: hu hu hu, ye kesusahan mengajar kite menghargai apa yg kite ada skang...tu yg akk cuba ajo pd ank2, bersyukur n JGN DEMANDING sgt nasib bek ade ASTRO bole gak tgk cite best2.
lin, fist time bukak lin punya blog nih.. waaa.. sedihnya baca entry tuh.. dah ler tadik sedih baca citer kawan.. hmmm.. pengalaman kan.. mengajar kita utuk banyak benda yang org yang tak melaluinya takkan paham.. huhu..
ReplyDeletetu la rafiah...klu xkerana cikgu tu mgkn skang lin xde kt mtrx...
ReplyDeletepengalaman hdup kan kak lin.
ReplyDeletebdk2 skang ni kira beruntung....
smua nye dah ada.
alhamdulillah
Sayu pulak baca entry ni...kenangan yg sangat mahal dlm hidup lin kan....
ReplyDelete